“Αγώνας ενάντια στα χρυσωρυχεία, για τη γη, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία”

Τα επιχειρήματα των κατοίκων της Χαλκιδικής που αγωνίζονται ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση αλληλεγγύης που έγινε στη Δράμα

Όψεις της “εκτός συνταγματικού πλαισίου καθημερινότητας” που βιώνουν οι κάτοικοι της Β.Α. Χαλκιδικής, τους τελευταίους μήνες, αλλά και στοιχεία για την εδραίωση της πεποίθησης τους, ότι η εξόρυξη χρυσού δεν πρόκειται να προχωρήσει στο όρος Κάκαβος, στις Σκουριές Χαλκιδικής, παρουσίασαν οι προσκεκλημένοι της Οικολογικής Κίνησης Δράμας και της Αντιφασιστικής – Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Δράμας, στην εκδήλωση για την “αντιστεκόμενη Χαλκιδική”, που έγινε το βράδυ της Μ. Τρίτης στο αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου. Τις θέσεις των κατοίκων που αγωνίζονται, τόσο ενάντια σε μια πολυεθνική εταιρία, όσο και απέναντι στους θεσμούς του ελληνικού κράτους, οι οποίοι την υποστηρίζουν χωρίς να τηρούν ούτε καν τα προσχήματα, σε πολλές περιπτώσεις, παρουσίασαν ο κ. Σαράντης Δημητριάδης, ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας του Α.Π.Θ., η κα Ειρήνη Μάρτη, εκπρόσωπος των Επιτροπών Αγώνα Κατοίκων Β.Α. Χαλκιδικής και ο κ. Τόλης Παπαγεωργίου, πολιτικός μηχανικός και μέλος του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη χρυσού.

Προλογίζοντας του προσκεκλημένους ο πρόεδρος της Οικολογικής Κίνησης κ. Σταύρος Νταγλής, μίλησε για την ανάγκη ενημέρωσης για τα όσα συμβαίνουν στη Χαλκιδική, ενώ δεν έκρυψε και τον προβληματισμό του για το μέλλον και την εξέλιξη υποθέσεων που αφορούν και την περιοχή της Δράμας (λιγνίτες κ.α). Η εκπρόσωπος της Αντιφασιστικής – Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Βάσω Κεχαγιά, τόνισε ότι η πρωτοβουλία στέκεται αλληλέγγυα στους κατοίκους της Χαλκιδικής, γιατί “αν η Χαλκιδική πέσει, τότε αυτό θα ανοίξει τον δρόμο και για άλλες αντίστοιχες υποθέσεις σε άλλες περιοχές της χώρας και υπό αυτή την έννοια”, σημείωσε, “αφορά τους πάντες”.

 Ο κ. Σαράντης Δημητριάδης αναφέρθηκε στα γεωλογικά δεδομένα της επένδυσης χρυσού, ξεκαθαρίζοντας ότι έχει από την πρώτη στιγμή ταχθεί στο πλευρό τόσο των κατοίκων της Χαλκιδικής, όσο και του Κιλκίς και της Θράκης. Στάθηκε ιδιαίτερα στην αυξανόμενη ζήτηση στη σύγχρονη εποχή, σπάνιων ορυκτών (χρυσός, σπάνιες γαίες κλπ) και στην στροφή της Ε.Ε. στην αυτάρκεια, η οποία δημιουργεί προοπτικές αναζήτησης περιοχών εντός της Ε.Ε. από τους οποίους θα εξορυχθούν, και όχι έξω από αυτήν όπως γίνονταν μέχρι τώρα. Τόνισε ότι το κοίτασμα χρυσού της Χαλκιδικής, δεν είναι ένα ενιαίο κοίτασμα, αλλά είναι διασκορπισμένο μέσα στη μάζα του πετρώματος και σε αναλογία λιγότερη από ένα γραμμάριο ανά τόνο πετρώματος, το οποίο θα πρέπει να διαχωριστεί με τοξικά υλικά και το υπόλοιπο εκτός χρυσού, του τόνου, να καταλήξει ως άχρηστο και τοξικό υλικό, σε χαβούζες. Χαβούζες τοξικών υλικών οι οποίες σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο από φαράγγια με αιωνόβια δάση, τα οποία εξασφαλίζουν την ύδρευση όλης της Β.Α. Χαλκιδικής και όχι μόνο. Είπε ακόμη, ότι για εφτά χιλιόμετρα κόκκους άχρηστου υλικού που θα προκύπτει θα υπάρχει μόνο ένας κόκκος χρυσού. Είναι χαρακτηριστικό, πρόσθεσε, ότι στα δυόμιση χιλιάδες χρόνια μεταλλευτικής δραστηριότητας στη Χαλκιδική έχουν εξορυχθεί 33 εκατομμύρια τόνοι ορυκτών, ενώ για τη μεταλλουργία χρυσού θα εξορυχθούν 380 εκατομμύρια χρόνια μέσα σε 25 χρόνια. Ο κ. Δημητριάδης τόνισε ακόμη ότι στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της εταιρίας, υπάρχουν τεχνάσματα για να αποκρυβεί η έκταση της ζημιάς στο περιβάλλον και της τοξικότητας της διαδικασίας καθαρίσματος του μεταλλεύματος. Στάθηκε ιδιαίτερα ακόμα, τόσο στην αιωρούμενη σκόνη που θα προκύψει από τις καθημερινές εκρήξεις, αλλά και στην επίπτωση στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής που θα στερήσει το νερό από τους οικισμούς. Προειδοποίησε μάλιστα τους δραμινούς και για τα όσα μπορεί να συμβούν και στην περιοχή μας, τόσο με τον λιγνίτη και με το ουράνιο, όσο και τις λεγόμενες σπάνιες γαίες.

Η κα Ειρήνη Μάρτη, ευχαρίστησε εκ μέρους των Επιτροπών Αγώνων για το ενδιαφέρον που δείχνουν οι δραμινοί πολίτες για την υπόθεση της Χαλκιδικής και αναφέρθηκε με συγκίνηση στον Κυριάκο Δοματζόγλου που στάθηκε συμπαραστάτης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής από την εποχή της TVX GOLD. Ανέφερε ότι στην Ιερισσό ζούνε καθημερινά μια κατάσταση τρομοκρατίας, καταστολής και καταπάτησης βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων. Αναφέρθηκε ακόμα στα γεγονότα των τελευταίων μηνών, στις προσαγωγές ανηλίκων, στις διώξεις σε βάρος κατοίκων, στην προφυλάκιση δύο εξ αυτών, στην εισβολή ΜΑΤ στο χωριό και στη ρίψη χημικών, ακόμα και στο προαύλιο του Γυμνασίου – Λυκείου. Χαρακτήρισε την Χαλκιδική, ως μικρογραφία της Ελλάδας, “της οποίας ξεπουλιούνται οι φυσικοί πόροι σε περίοδο κρίσης”, έκανε σύντομη αναφορά στο ιστορικό της μεταβίβασης των μεταλλείων για μόλις 11 εκ. ευρώ και στάθηκε ιδιαίτερα στην αποφασιστικότητα των κατοίκων της περιοχής να υπερασπιστούν τη γη τους και τη ζωή των παιδιών τους. Είπε ότι εδώ και εβδομάδες οι κάτοικοι της Ιερισσού είναι στα φυλάκια στις εισόδους της πόλης και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να μεταβούν, είτε στον Κάκαβο, είτε στον Πολύγυρο, είτε οπουδήποτε χρειαστεί, τονίζοντας ότι στον αγώνα μετέχουν άνθρωποι από όλες της πολιτικές παρατάξεις. Αντιπαρέβαλε δε στις 1.200 θέσεις που υπόσχεται η “Ελληνικός Χρυσός”, αυτές που θα χαθούν από τη μεταλλευτική δραστηριότητα, απαριθμώντας του τομείς του πρωτογενούς τομέας της περιοχής (κτηνοτροφίας, μελισσοκομία) και του τουρισμού οι οποίοι θα πληγούν και θα συρρικνωθούν. “Ζητάμε τη συμπαράσταση σας, να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να σώσουμε τον τόπο μας, γιατί αν πέσει η Χαλκιδική, θα ακολουθήσου κι άλλες περιοχές” κατέληξε η κα Μάρτη.

Ο κ. Τόλης Παπαγεωργίου είπε εξ αρχής ότι πάνω από τον χρυσό υπάρχει η αξιοπρέπεια και τόνισε ότι όσα γίνονται στη Χαλκιδική σήμερα, γίνονται γιατί οι Χαλκιδικιώτες έδωσαν κακό παράδειγμα στους κατοίκους όλης της Ελλάδας, των οποίων “κλέβουν καθημερινά την αξιοπρέπεια” και δίνουν αγώνα για να μην παραδώσουν τη δικιά τους. Πρόσθεσε ότι για να πάρουν το χρυσό θα πρέπει να σηκώσουν τα βουνά της περιοχής και να αφήσουν πίσω τους χαβούζες, αναρωτώμενος ποιος άνθρωπος θα το δεχόταν αυτό. Χαρακτήρισε “κοράκια” τους επενδυτές που θέλουν να εξορύξουν ορυκτά σε τόσο μικρή περιεκτικότητα μέσα στο έδαφος, ενώ τόνισε ιδιαίτερα ότι η εξόρυξη χρυσού από τον Κάκαβο απειλεί να αφήσει χωρίς νερό και τη νότια και δυτική Χαλκιδική, καθώς από τις Σκουριές πηγάζει ο ποταμός Χαβρίας, στον οποίο έχει δημιουργηθεί φράγμα για να υδροδοτηθεί ο υπόλοιπος νομός. “Η κυβέρνηση έρχεται και ξεραίνει το βουνό, που είναι ελπίδα για το αύριο όλης της Χαλκιδικής”, σημείωσε.
Έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην στροφή της Ε.Ε. και σε υποβάθμιση του περιβαλλοντικού ζητήματος, στην στάση των δικαστών του 5ου τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας που θα έκανε και τον ίδιο τον ιδρυτή του τον Μιχάλη Δεκλερή να απορεί, είπε χαρακτηριστικά, αλλά παρά την πρόσφατη απόρριψη της προσφυγής των κατοίκων, τόνισε, ότι τα χρυσωρυχεία δεν μπορούν να γίνουν στην περιοχή, καθώς δεν μπορούν να εκδοθούν άδειες για τα έργα που απαιτούνται, και για αυτό είναι συχνή πλέον η παρουσία των κατοίκων στις Σκουριές για να σταματήσουν εργασίες της εταιρίας. Ο κ. Παπαγεωργίου στάθηκε ιδιαίτερα στην αποφασιστικότητα των απλών ανθρώπων της Ιερισσού, της Μεγάλης Παναγίας, των Νέων Ρόδων, της Αμμουλιανής και του Γομματίου, οι οποίοι δίνουν αποφασιστικά τον αγώνα, μίλησε για του δύο προφυλακισμένους οι οποίοι ζήτησαν από τους συγχωριανούς να μη φύγουν από τα φυλάκια, όσο είναι αυτοί στη φυλακή, αναφέρθηκε σε συνεταιρισμούς υλοτόμων που αρνήθηκαν επιταγές της εταιρίας για να υλοτομήσουν το δάσος στις Σκουριές, παρότι είχαν ανάγκη και έκανε λόγο “για μια μικρή φλόγα, μια ελπίδα, που εμείς έχουμε και θέλουμε να δώσουμε σε όλους εσάς”.

Μετά το τέλος των εισηγήσεων ακολούθησε διάλογος, όπου θίχτηκαν ζητήματα όπως η νομιμότητα των αντιδράσεων, το κλίμα που επικρατεί μεταξύ αντιστεκόμενων στην επένδυση και εργαζόμενων σε αυτή, αλλά και για τη στήριξη του διορισμένου από την κυβέρνηση προέδρου του ΙΓΜΕ στην επένδυση, ενώ το συνδικάτο εργαζομένων του ΙΓΜΕ είναι κάθετα αντίθετο στην εξόρυξη χρυσού.